Czym jest cukrzyca insulinozależna – przyczyny, objawy, leczenie

Cukrzyca jest niezwykle częstą chorobą przewlekłą, zajmującą trzecie miejsce wśród głównych przyczyn zgonów: po chorobach układu krążenia i nowotworach.

Choroba dzieli się na dwa typy. W cukrzycy typu 2 komórki organizmu są mniej wrażliwe na działanie insuliny. Dlatego nie pobierają przenoszonej przez nie glukozy i pozostaje ona we krwi w nadmiernych ilościach. Albo z jakiegoś powodu insulina przestaje skutecznie regulować wytwarzanie glukozy przez wątrobę, przez co wzrasta poziom cukru we krwi.

W cukrzycy typu 1 (insulinozależna) układ odpornościowy sam niszczy komórki trzustki odpowiedzialne za produkcję insuliny. W ten sposób insulina nie przedostaje się do krwi i nie transportuje glukozy do komórek. Powoduje to, że pozostaje ona we krwi. Stan ten wymaga wstrzykiwania do organizmu insuliny, dlatego też pierwszy typ nazywany jest cukrzycą insulinozależną.

Źródło: Pixabay

Cukrzyca insulinozależna przyczyny

Cukrzyca insulinozależna jest chorobą autoimmunologiczną. Jest spowodowana agresywną reakcją układu odpornościowego przeciwko własnym komórkom organizmu. Niestety, przyczyny tej reakcji nie są jeszcze znane. Większość naukowców skłania się ku predyspozycjom genetycznym i dziedziczeniu choroby.

Istnieje również domniemanie istnienia komponentu wirusowego. Osoby, które przebyły poważne infekcje wirusowe na tle genetycznej predyspozycji do cukrzycy, są w grupie ryzyka.

Cukrzyca insulinozależna najczęściej ujawnia się już w dzieciństwie lub w wieku młodzieńczym, rzadziej w wieku dorosłym. Śpiączka cukrzycowa jest skrajnym objawem nieleczonej choroby. Około połowa pacjentów nie jest świadoma swojej choroby aż do wystąpienia poważnych powikłań.

Cukrzyca insulinozależna objawy

Późne rozpoznanie i powikłania są konsekwencją tego, że często nie zwraca się wystarczającej uwagi na objawy pierwotne. Do głównych objawów pierwotnych, które znajdziesz w wyszukiwarce internetowej wpisując hasło „cukrzyca insulinozależna objawy”, należą:

• Uczucie suchości w jamie ustnej,
• Uporczywe pragnienie,
• Częste oddawanie moczu,
• Zaburzenia snu spowodowane częstym parciem na mocz,
• Ogólne osłabienie, senność, zmęczenie,
• Utrata wagi,
• Upośledzenie wzroku.

Jedno z częstych powikłań cukrzycy insulinozależnej, ketoacytoza, to próba skompensowania przez organizm braku energii (ponieważ glukoza nie jest przyswajana) poprzez spalanie tłuszczu, co powoduje uwalnianie ciał ketonowych.

Obecność dużych ilości ciał ketonowych we krwi jest toksyczna i objawia się następującymi symptomami:

• Zapach acetonu w oddechu,
• Zawroty głowy,
• Wymioty,
• Ból brzucha,
• Palpitacje,
• Utrata przytomności,
• Śpiączka.

Często ludzie zgłaszają się do lekarza dopiero po wystąpieniu objawów kwasicy ketonowej. To powikłanie zagraża życiu. Dlatego ważne jest, aby być świadomym i obserwować występowanie podstawowych objawów cukrzycy typu 1 u siebie lub swoich bliskich, zwłaszcza dzieci.

Źródło: Pixabay

Diagnoza cukrzycy typu 1

Pierwszymi badaniami, których pracownik służby zdrowia potrzebuje do postawienia diagnozy, są badanie krwi i badanie moczu w celu określenia poziomu glukozy. Ponadto mogą zostać zlecone dodatkowe badania. Na przykład analiza HbA1c ( hemoglobina glikozylowana) jest dość złożonym badaniem. Można go przeprowadzić tylko w dobrze wyposażonych laboratoriach.

Analiza pokaże, ile glukozy było w organizmie w ciągu ostatnich 12 dni, w oparciu o ilość glikolizowanej hemoglobiny czerwonych krwinek: hemoglobina ma właściwość łączenia się z glukozą, stając się glikolizowana. W niektórych przypadkach (najczęściej dla kobiet w ciąży) lekarz może zalecić test tolerancji glukozy, tj. odporność komórek organizmu na insulinę.

Dzięki temu diagnostyka cukrzycy nie jest skomplikowana i jest przeprowadzana w krótkim czasie. Dlatego tak ważne jest, aby pacjenci byli świadomi swojego stanu zdrowia i monitorowali pierwsze objawy cukrzycy. Wszystko po to, aby zapobiec poważnym powikłaniom poprzez odpowiednio wczesne zasięgnięcie porady specjalisty.

Cukrzyca typu 1 — leczenie

Pomimo tego, że cukrzyca jest chorobą przewlekłą (całkowite wyleczenie pacjenta jest niemożliwe), możliwe jest kontrolowane jej przebieg.

W przypadku zdiagnozowania cukrzycy insulinozależnej u pacjenta w zdecydowanej większości przypadków zalecana jest insulinoterapia, czyli wstrzykiwanie hormonu. Organizm wykorzystuje wstrzyknięty hormon do przetworzenia dostarczanej glukozy.

Oprócz insulinoterapii, w zależności od stanu pacjenta, mogą zostać przepisane leki obniżające poziom cukru we krwi. Należy również zalecić odpowiednią dietę, ponieważ leczenie cukrzycy w dużej mierze zależy od przestrzegania zaleceń żywieniowych:

• Częste, umiarkowane posiłki,
• Duża ilość warzyw w diecie,
• Unikanie szybkich węglowodanów,
• Ograniczenie słodyczy i makaronów.

Warto zaznaczyć, że powodzenie leczenia zależy również od doświadczenia i kwalifikacji lekarza prowadzącego pacjenta. Ważne jest, aby pacjent nauczył się żyć z chorobą. W tym celu lekarz musi wybrać najskuteczniejszą terapię i pomóc mu zrozumieć plan leczenia. Dotyczy to:

• Diety;
• Dozwolonej aktywności fizycznej;
• Prawidłowych dawek insuliny;
• Sposobu jej podawania oraz przyjmowania dodatkowych leków, jeśli jest to konieczne.

Źródło: Pixabay